Dnia 26 kwietnia 1945 r. berlińskie lotnisko Tempelhof znalazło się pod kontrolą 8 Armii Gwardii pod dowództwem generała Wasilija Czujkowa. Gotowe do lotu samoloty w podziemnych hangarach Tempelhof były ostatnią drogą ucieczki dla przywódców nazistowskich, dlatego zdobycie lotniska było priorytetem w planach ofensywnych Czujkowa. W 1942/1943 r. siły Czujkowa rozgromiły 7. Armię Niemiecką pod Stalingradem. 22 kwietnia 1945 r., po bitwie o wzgórza Seelow, w której poniosły znaczne straty, oddziały Czujkowa ruszyły w kierunku najbardziej wysuniętych na południe dzielnic niemieckiej stolicy prąc ku południowej części lotniska. Stawiające opór oddziały niemieckie były zbieraniną złożoną z jednostek SS, oddziału pancernego, lokalnych jednostek artylerii przeciwlotniczej i garnizonu bazy lotniczej. Niemcy stawiali uparty opór przez kilka godzin. Lotnisko Tempelhof udało się zdobyć dopiero po intensywnym bombardowaniu z powietrza i zmasowanym ostrzale ze strony jednostek posiłkowych. Kilka dni później radziecki fotograf wojenny, Jewgienij Chałdej, zrobił słynne zdjęcie, na którym oddziały radzieckie stoją pod zwycięskim sztandarem obok nazistowskiego orła na dachu dworca Tempelhof. Dnia 4 lipca 1945 r., czyli w amerykańskie święto Dnia Niepodległości, oddziały USA oficjalnie przejęły amerykański sektor w południowo-zachodniej części Berlina i tego samego dnia przejęły kontrolę nad lotniskiem Tempelhof.