Po samobójstwie Adolfa Hitlera w dniu 30 kwietnia 1945 r. i zajęciu Reichstagu przez oddziały radzieckie 1 maja 1945 r. klęska Niemiec była kwestią godzin. 2 maja, po trwających dzień i zakończonych niepowodzeniem negocjacjach o warunkowe poddanie się, wywiad radziecki otrzymał wiadomość radiową od niemieckiego 56. Korpusu Pancernego pod dowództwem generała Helmutha Weidlinga z prośbą o rozejm. Później tego samego ranka Weidling, dowódca korpusu i ostatni dowódca Berlińskiego Okręgu Obrony, został przywieziony pod adres Schulenburgring 2 w berlińskiej dzielnicy Tempelhof. Kilka dni wcześniej, 27 kwietnia 1945 r., wkrótce po zajęciu przez Rosjan berlińskiego lotniska Tempelhof, generał Wasilij Czujkow przeniósł swą kwaterę polową z lotniska Johannisthal w południowo-wschodniej części Berlina pod adres Schulenburgring 2 w dzielnicy Tempelhof. Zamiast budynku lotniska wybrał typowy berliński budynek mieszkalny, z którego korzystał do 4 maja 1945 r. Na parterze, w mieszkaniu niejakiej Anni Goebels, Weidling podpisał rozkaz kapitulacji wszystkich żołnierzy garnizonu berlińskiego. Podpis ten oznaczał koniec II wojny światowej dla Berlina. Sześć dni później, w pobliskiej dzielnicy Karlshorst podpisano bezwarunkową kapitulację wszystkich sił niemieckich. Liczba ofiar bitwy o Berlin była olbrzymia. Straty Rosjan obliczono na ponad 80.000. Niemieckie szacuje się na niemal 50.000.