Wystawa zatytułowana „Dziesięć tygodni w obozie filialnym Wöbbelin” dokumentuje historię obozu będącego filią obozu koncentracyjnego Neuengamme. Pierwotnie przeznaczony dla amerykańskich i brytyjskich jeńców wojennych, obóz był budowany w niezwykle trudnych warunkach przez więźniów obozów koncentracyjnych Neuengamme i Bergen-Belsen. W miarę zbliżania się Aliantów, nieukończony jeszcze obóz służył od 15 do 26 kwietnia 1945 r. jako obóz przyjmujący transporty ewakuacyjne, głównie z obozów filialnych obozu koncentracyjnego Neuengamme. W obozie Wöbbelin panowały katastrofalne warunki. W dniu 20 kwietnia 1945 r. dowództwo objął SS-Obersturmbannführer Paul Werner Hoppe, dawny komendant obozu koncentracyjnego Stutthof. Z niemal 5.000 więźniów osadzonych w Wöbbelin, reprezentujących co najmniej 25 krajów, z powodu wyczerpania, znęcania się i wygłodzenia zmarło ponad 1.000. Dnia 2 maja w rejon ten dotarły oddziały 82 Dywizji Powietrznodesantowej i 8 Dywizji Piechoty USA, podczas gdy Armia Radziecka stanęła przed miejscowością Grabow. Strażnicy opuścili obóz około południa 2 maja 1945 r. Wczesnym popołudniem tego samego dnia żołnierze amerykańscy natrafili na Wöbbelin, które nie było zaznaczone na żadnej mapie. Nigdy nie zapomną widoku, który wówczas ujrzeli. Na rozkaz amerykańskich dowódców ofiary obozu koncentracyjnego Wöbbelin zostały pochowane w dniach 7 i 8 maja w indywidualnych grobach w Ludwigslust, Hagenow, Wöbbelin i Schwerin. O cierpieniach więźniów przypomina pomnik pamięci ofiar marszów śmierci z kwietnia 1945r. autorstwa Jo Jastram, rzeźbiarza z Rostock, wniesiony na symbolicznym cmentarzu w Wöbbelin w 1960 r. W 2005 r. na terenie byłego obozu powstało miejsce pamięci. Postawiono kamienie z wyrytymi nazwiskami ofiar obozu koncentracyjnego. Zwiedzający poruszają się po terenie byłego obozu kolistą ścieżką, wzdłuż której ustawiono plansze informacyjne.