Cmentarz w Syracuzach

Syrakuzy były pierwszą włoską stolicą, która wpadła w ręce aliantów, co przyniosło wiele ofiar.

Wiele grobów na cmentarzu angielskim należy do żołnierzy sił powietrznodesantowych, którzy próbowali wylądować na zachód od miasta w nocy z 9 na 10 lipca 1943 r., kiedy to porywisty wiatr zepchnął 60 ze 140 szybowców do morza, a inne odepchnął od celu. Polegli żołnierze zostali początkowo pochowani na cmentarzu komunalnym, ale pod koniec 1943 r. rozpoczęto budowę pomnika.

W 1953 r., w następstwie porozumienia podpisanego w Rzymie między Włochami a Wspólnotą Narodów, na terenie kraju utworzono 51 cmentarzy wojennych, z których trzy znajdowały się na Sycylii (pozostałe dwa w Katanii i Agirze), zarządzanych przez Komisję Grobów Wojennych Wspólnoty Narodów (CWGC).

Na cmentarzu w Syrakuzach spoczywa 1059 ofiar II wojny światowej, z których 134 jest niezidentyfikowanych. Oprócz żołnierzy Wspólnoty Narodów (985 Brytyjczyków, 41 Hindusów, siedmiu Południowoafrykańczyków, pięciu Australijczyków, czterech Kanadyjczyków, jeden Nowozelandczyk), spoczywa tu także trzech żołnierzy greckich, dwóch holenderskich i sześciu nieznanej narodowości. Spoczywają tu również prochy kilku brytyjskich wdów wojennych, które wyraźnie poprosiły CWGC o pochowanie ich obok swoich mężów.

Cmentarz, zaprojektowany przez Louisa De Soissons, rozpoczyna się portykiem (kolumnami przykrytymi dachem) z tabernakulum. Następnie znajduje się Święte Pole, podzielone na dwa równoległe rzędy po cztery sektory. Z tyłu stoi duży krzyż łaciński z białego marmuru. Wewnątrz struktury znajdują się cztery pomniki, jeden z napisem "Uznani za pochowanych na tym cmentarzu", a inne "Ich chwała nigdy nie zostanie zatarta".

Nagrobki, umieszczone pionowo zgodnie z typologią cmentarzy anglosaskich, mają cyfrę rzymską, wielką literę i liczbę. Oznaczają one odpowiednio sektor, rząd i grób. Podano również imię i nazwisko, datę śmierci, wiek, symbol wyznawanej religii, odznakę korpusu i stopień żołnierza.

W1955 r. cmentarz odwiedził premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill, a w 1990 r. książę Kentu Edward. Cmentarz jest utrzymywany przez obywateli brytyjskich, takich jak Ian Harrison, który zorganizował tam obchody 80. lądowania w 2023 roku.