De geallieerden bevrijdden Sicilië voor 8 september 1943 en daarom was de regio niet betrokken bij de verzetsstrijd.

Er waren echter wel vormen van protest tegen de Duitse troepen, zoals de opstand in Mascalucia waar op 3 augustus 1943 de familie Amato de wapens opnam en een deel van de bevolking volgde.

Sicilië droeg vooral bij aan het verzet door de vele Sicilianen die deelnamen in het noorden: soldaten die niet terug konden keren in het leger, antifascisten en teruggeroepen strijders kozen ervoor om in opstand te komen, in totaal 6.291 mensen.

Er waren meer dan 1.000 slachtoffers en er werden 12 gouden, 20 zilveren en 10 bronzen medailles uitgereikt. Velen stierven in de Fosse Ardeatine, Maiano Lavacchio, Benedicta, Fondotoce, Piazzale Loreto, Bologna en Belluno.

Onder de bijna 800 gedeporteerden stierf Calogero Marrone, die veel Joden redde, in kamp Dachau. Vincenzo Lastrina, een informant voor het Comité voor Nationale Bevrijding (CLN, anti-Nazi verzetsbeweging), stierf in kamp Mauthausen.

Onder de partizanen commandanten die sneuvelden waren Salvatore Auria in Romagna, de 'Fratelli Di Dio' (Broeders van God) in Ossola, Roberto Malan in Valle Pellice, Emanuele Lena in Brescia, Angelo Aliotta in Piacenza, Giacomo di Crollalanza in Parma, Francesco Martelli in Friuli, Eolo Boccato in Polesine en Mario Ghy in Turijn. Graziella Giuffrida, een lerares uit Catania in Genua, werd gemarteld door de nazi's en in een van de kuilen van de Rocca dei Corvi gegooid.

Onder de overlevende partizanen bevonden zich Pompeo Colajanni 'Barbato', commandant van de Garibaldi-formaties en hoofdrolspeler bij de bevrijding van Turijn; Luigi Scimè, commandant van de partizanen die Mondovì bevrijdden; Gino Cortese 'IIio', politiek commissaris van de 47e Garibaldi in het gebied rond Parma; en Gaspare Morello voorzitter van het CLN in Fermo. Riccardo Lombardi uit Enna was de eerste prefect van het bevrijde Milaan en Girolamo Li Causi was lid van het Comité van Nationale Bevrijding voor Noord-Italië (CLNAI) en promotor van de stakingen in Milaan in 1944. De laatste keerde terug naar Sicilië, waar hij de eerste secretaris werd van de naoorlogse Italiaanse Communistische Partij (PCI).

Onder degenen die hun politieke carrière na de oorlog voortzetten waren Filippo Rizza, burgemeester van Modica, en Salvatore Di Benedetto, burgemeester van Raffadali.