Jersey / Plaats van belang

19 Peirson Road


Markeren

Deel

Route


Onder leiding van Leslie Huelin en Norman Le Brocq kwam de Jersey Communist Party (JCP) eind 1943 voor het eerst bijeen in 19, Peirson Road, St Helier, waar Leslie een flat had.

Leden vande JCP begonnen al snel met het verspreiden van vertaalde BBC-nieuwsbrieven onder de buitenlandse dwangarbeiders van de Organisation Todt, ondanks het feit dat radio's in juni 1942 verboden waren. Ze boden ook onderdak aan Russische slavenarbeiders die ontsnapt waren uit hun werkkampen, via een informeel netwerk van eilandbewoners. Valse identiteiten en rantsoenkaarten werden verstrekt via contacten op het stadhuis in St Helier, met hulp van de fotograaf die al het werk voor de identiteitskaarten deed. Zieke Russen werden in het geheim verzorgd door Dr McKinstry, de Medical Officer of Health, en door Mr Arthur Halliwell in het General Hospital.

Later legde de JCP contact met een Duitse anti-nazi deserteur genaamd Paul Mülbach, met wie ze zes propagandablaadjes produceerden om aan te zetten tot muiterij in de gelederen. In de ochtend van 7 maart 1945 stak Paul een munitiemagazijn in brand in het Palace Hotel, St Saviour, dat door de bezetters als hoofdkwartier werd gebruikt. Het vuur verspreidde zich en het hotel werd tijdens de daaropvolgende ontploffing vernietigd, mogelijk omdat troepen probeerden een brandgang tussen de gebouwen te maken.

Eenfervent Nazi - Vice-Admiraal Hüffmier - had op dat moment de leiding over de Kanaaleilanden en was vastbesloten om tot het bittere einde stand te houden. Norman, Paul en de andere leden van de JCP begonnen daarom een gecoördineerde muiterij te plannen voor 1 mei 1945 - de Internationale Dag van de Arbeiders. Uitgaande van de gedemoraliseerde toestand van de koude en hongerige gemiddelde Duitse soldaat, was het plan dat - op het signaal van kanonvuur vanuit Elizabeth Castle - gewone soldaten hun officieren zouden ontwapenen en vervolgens het eiland zouden overgeven.

Inzijn boek 'Growing Up Fast' beschreef Bob Le Sueur de finale:

Nerveus begaf ik me naar Leslie Huelin's vlaai op Peirson Road... Ik duwde de deur open en werd begroet door een sip uitziend groepje teneergeslagen revolutionairen die waren gefrustreerd in hun grandioze plan, blijkbaar door de weigering van de officier die de leiding had over Elizabeth Caslte om zijn rol te spelen... De revolutie was weggesmolten als de sneeuw op de stoep.