De Dachau Concentration Camp Memorial Site, gelegen op het terrein van het voormalige concentratiekamp, is een aangrijpende herinnering aan de wreedheden begaan tijdens de Holocaust. De gedenkplaats werd in 1965 opgericht op initiatief van de overlevende gevangenen die het Comité International de Dachau vormden, met financiële steun van de Beierse deelstaatregering.

Het concentratiekamp Dachau werd opgericht op 22 maart 1933, enkele weken nadat Adolf Hitler tot Rijkskanselier was benoemd. Het was aanvankelijk een kamp voor politieke gevangenen en diende als prototype voor alle latere concentratiekampen. Het kamp fungeerde ook als een “school voor geweld” voor de SS'ers die er de leiding hadden. In de twaalf jaar van zijn bestaan werden hier en in de vele nevenkampen meer dan 200.000 mensen uit heel Europa opgesloten. 41.500 van deze gevangenen werden vermoord. Op 29 april 1945 bevrijdden Amerikaanse troepen de overlevenden, waarmee een einde kwam aan een afschuwelijk hoofdstuk in de menselijke geschiedenis

Na de bevrijding werd het kampterrein aanvankelijk gebruikt om voormalige gevangenen te huisvesten die ziek waren en niet naar hun thuisland konden terugkeren of wachtten op repatriëring. Van juli 1945 tot de zomer van 1948 gebruikte het Amerikaanse leger het voormalige SS-kamp en het voormalige gevangenkamp voor de internering van functionarissen van de Nazi-partij en leden van de SS. De Dachau processen vonden plaats op het terrein van het voormalige SS-kamp, met 489 processen waarin 672 aanklachten werden behandeld voor Amerikaanse militaire rechtbanken. In 1948 gaf de Amerikaanse militaire autoriteit het terrein van het voormalige gevangenkamp terug aan de Beierse staat.

De Camp Memorial Site heeft verschillende permanente tentoonstellingen. De hoofdtentoonstelling, die zich in het voormalige onderhoudsgebouw bevindt, schetst de reis van de gevangenen vanaf hun aankomst tot aan hun bevrijding of dood. De voormalige kampgevangenis of “bunker” herbergt een tentoonstelling over de geschiedenis en functie ervan, met verschillende artefacten en multimediamateriaal. De kazernetentoonstelling, in een gereconstrueerde barak, illustreert de leefomstandigheden tijdens verschillende periodes. Tot slot geeft het voormalige crematorium, “Barak X”, inzicht in zijn functie, met gedenkplaten die specifieke slachtoffers herdenken.