Verhaal

De Amerikaanse bezetting van Berlijn

Duitsland

Markeren

Deel

Route

Het leger van de Sovjet Unie veroverde Berlijn in april en mei 1945. Twee maanden later tokken ook de westerse geallieerde troepen de stad binnen. Op 4 juli namen de troepen van de VS officieel het bestuur over van hun bezettingszone in het zuidwesten van Berlijn. In september 1994, na bijna 50 jaar, trokken de geallieerde legers zich weer uit Berlijn terug.

Eind april 1945 bezette het leger van de Sovjet Unie de hoofdstad van het Duitse Rijk. Pas twee maanden later, op 4 juli trokken ook de Amerikaanse en Engelse troepen Berlijn binnen. De Fransen deden slechts met een kleine eenheid mee. Gedurende die eerste twee maanden, was de Sovjet Unie de enige bezettingsmacht, die de verwoeste stad geheel naar eigen idee reorganiseerde. De westerse geallieerden kwamen vervolgens met 1e klas gevechtstroepen om de stad te bezetten. Maar de mars naar Berlijn was vol obstakels. Toen de 2e Amerikaanse Pantserdivisie, ook bekend als Hell on Wheels, van Halle naar Berlijn trok werd ze op 3 juli door het Sovjet leger tegengehouden voor de Elbe-brug bij Dessau. De brug was door de Sovjets als onveilig bestempeld, terwijl de brug eerder was goedgekeurd voor zware troepen. Nu moesten de Amerikanen een omweg van 140 km maken. Op 4 juli, de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag, werd in de Amerikaanse sector alsnog de officiële ceremonie gehouden. De vlag werd gehesen bij de voormalige zetel van de Pruisische Militaire School in Berlin-Lichterfelde. De kazerne kreeg de naam Andrews Barracks, tegenwoordig huist hier het Bundesarchiv. Om een militaire regering op te zetten werden door de geallieerden allerlei grote gebouwen gevorderd, zoals het voormalige hoofdkwartier van de Luftwaffe in Berlijn-Zehlendorf. Dit complex werd het hoofdkwartier van de VS in Berlijn. In september 1994, na bijna 50 jaar, trokken de geallieerde legers zich uit Berlijn terug.

Adres

Clayallee 135, 14195 Berlin, Allemagne