Nederland / Slagveld

Eerste les in ‘Polder Fighting’


Markeren

Deel

Route


In de nacht van 9 op 10 oktober 1944 verrasten de Canadese troepen de Duitse verdediging in Zeeuws-Vlaanderen. De 9th Canadian Infantry Brigade, onder bevel van brigadegeneraal ‘Rocky’ Rockingham, kwam met amfibievoertuigen op de Braakman-kust aan land. De sector was heel zwak verdedigd, omdat de Duitse generaal Eberding niet geloofde dat de aanvallers de slikken en schorren konden passeren. Na de overrompeling van de weinige verdedigers, konden de Canadese soldaten zich landinwaarts, richting Hoofdplaat en Biervliet, ingraven. De Duitse bevelhebber reageerde op de gebruikelijke manier op deze bedreiging. Hij beval de tegenaanval in te zetten. Hiervoor werden in het achterland haastig ad hoc compagnies geformeerd, die per vrachtauto naar de bedreigde polders rondom Biervliet en Hoofdplaat werden gebracht. Voor de Canadezen werd de confrontatie met deze vastberaden verdedigers een eerste, harde les in 'Polder Fighting' …

De kille nacht net buiten Driewegen gloeide geel door brandende boerderijen, terwijl de regelmatig exploderende granaten de gebruikelijke geluiden van de nacht overstemden. Soldaten van de North Nova Scotia Highlanders waren een dag eerder aan land gekomen en in eerste instantie was de Duitse tegenstand makkelijk overrompeld. In de avond waren ze echter voor het eerst opgelopen tegen soldaten van een ander kaliber.

Terwijl met het opkomen van een bleke zon een gepantserde vlammenwerper zijn kant uitkwam, wenkte luitenant Mercer op woensdag 11 oktober zijn soldaten bijeen. Hij maakte duidelijk dat hun opdracht voor vandaag 1.000 meter verderop langs een kaarsrechte dijk lag. Het aanvalsdoel was het kruispunt met de Hoofdplaatseweg, Zuidlangeweg en Schenkeldijk. Voor Mercer was het slechts éen van de vele anonieme kruisingen van dijken in Zeeuws-Vlaanderen.

Terwijl boven hun hoofd de vlammenwerper met een loeiend geluid de brandende olie richting het kruispunt spoot, slopen ze door de natte sloot langs de veilige noordkant van de dijk richting de Duitse troepen. Boven hun hoofden deden kogels de grond op de kruin van de dijk opspatten. De vlammenwerper was na gedane zaken alweer op zijn retour toen Mercer niet ver voor het aanvalsdoel opsprong en over de dijk sprintte. De mannen volgden zijn voorbeeld en lieten zich aan de overzijde van het talud afrollen. De Duitsers die aan de vlammen waren ontsnapt, openden met alle wapens het vuur vanaf andere kant van de Hoofdplaatseweg. Een soldaat van het peloton van de luitenant werd op de kruin van de dijk geraakt en viel. Een tweede peloton probeerde ook de Schenkeldijk over te steken, maar het afweervuur veroorzaakte in luttele seconden zes slachtoffers.

Mercer besloot zijn peloton terug te trekken en, terwijl de rest zich in veiligheid bracht, stopte hij in het volle zicht van de vijand bij de gewonde soldaat die kermend op de kruin van de dijk lag. Hij greep de soldaat, trok hem op zijn rug en verplaatste hem zo snel als mogelijk uit het schootsveld. Bedekt door een laag modder gleden beiden langs de veilige zijde van de dijk naar beneden. De volgende dag zouden ze het opnieuw moeten proberen.

Hoofdplaatseweg-Zuidlangeweg-Schenkeldijk, Driewegen