Nederland / Verhaal

Inundatie van Walcheren


Markeren

Deel

Route


Walcheren was door de ligging aan de monding van de Westerschelde en de sterke Atlantikwall van grote strategische betekenis. Om de havens van Antwerpen te kunnen gebruiken moesten de geallieerden Walcheren dan ook veroveren. Ter voorbereiding op een invasie en om zo min mogelijk risico’s te nemen op grote aantallen slachtoffers, werd besloten Walcheren onder water te zetten door de dijken te bombarderen.

Nadat de opperbevelhebber van de geallieerden, generaal Eisenhower, toestemming had gegeven voor het bombarderen van de Zeedijk bij Westkapelle, werden op 2 oktober vanuit twee vliegtuigen strooibiljetten gedropt. Hierin werd de bevolking gewaarschuwd voor een overstroming als gevolg van bombardementen op de vijandelijke troepen en installaties. De Duitse bezetter verbood mensen echter het eiland te verlaten. Vertrekken was voor de bevolking dus geen optie.

De eerste bommen vielen in de middag van 3 oktober op Westkapelle. De bedoeling was grote bressen in de zeedijk te slaan, maar in plaats daarvan verwoestten de aanvalsgolven een groot deel van het dorp. Later afgeworpen bommen hadden wel het gewenste effect. Dorpsbewoners konden zich maar net in veiligheid brengen. Een groep mensen die naar de Molen van Theune was gevlucht, overleefde een voltreffer op de molen, maar raakte opgesloten achter het puin en verdronk toen het water een uur later binnenstroomde.

Omdat het water via het gat in de zeedijk niet snel genoeg kwam, bombardeerden de geallieerden vier dagen later zeedijken bij Vlissingen en Fort Rammekens. Dit had veel meer effect. Op 11 oktober sloegen de geallieerde bommen ook nog eens vijf gaten in de dijk bij Veere.

Op 17 oktober bombardeerden geallieerde vliegtuigen opnieuw de dijk bij Westkapelle. Bijna driekwart van het eiland stond toen al onder water. De bevolking van Walcheren sloeg op de vlucht en zocht een veilig heenkomen op de laatste droge plekken. De binnenstad van Middelburg zat vol evacués. Na de uiteindelijke capitulatie van de Duitse troepen werden veel inwoners van Walcheren geëvacueerd naar plaatsen buiten het eiland.

Pas toen de rest van Nederland ook was bevrijd, kon de droogmaking van Walcheren op grote schaal worden aangepakt. In het najaar van 1945 werden de gaten in de dijken bij Westkapelle, Veere en Vlissingen gesloten. Het gat bij Fort Rammekens werd pas begin 1946 gedicht.

Bezoek de website van Zeeuwse Ankers voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.

Zuidstraat 154-156, 4361 AK Westkapelle